سرور کارکرده، سرور دست دوّم، سرور استوک، سرور متعلّق به قبل، ...

و امّا، به دور از هیاهو؛ داستان واقعی سرورهای استفاده شده چیست؟

بنا به قوانین کشورهای پیشرفته اروپایی و آمریکایی؛ استاندارد استفاده از سرورها در دیتاسنترهای عظیم، حدود 3 سال می باشد. آن هم دیتاسنترهایی که دارای بهترین و پیشرفته ترین تجهیزات کنترل، نگهداری، و حفاظتی از این سرویس دهندگان می باشند.

در نگاه اوّل به نظر درست نمی آید، امّا قطعا قانونگذاران اهدافی فراتر را مدّ نظر داشته است. که برخی اینچنین می باشند:

1- با توجه به دید دقیق اقتصادی صرفه-هزینه شرکتها؛ نگهداری این تجهیزات، با توجه به هزینه های کلّی این نگهداری، از این پس فاقد توجیه اقتصادی لازم می باشند.

2- با توجه به دید کلان قانونگذاران؛ و نگاه درونگرایانه ایشان در لزوم تداوم چرخش چرخ تولیدات داخلی کشور هایشان از طرفی، و از طرف دیگر با نگاه برونگرایانه در این خصوص از طریق؛ الزام در مشارکت در مدیریت و راهبری سایر اقتصادهای کشورهای چهان دوّمی و سومّی، و تسخیر مستقیم و غیرمستقیم بازارهای ایشان.


لذا اشخاص حقیقی و حقوقی مقیم ایران، بهتر است تا موارد زیر را هم در هنگام قیاس بین:

سرورهای نو، سرور های استفاده شده، با سیستم های غیر سروری موجود که؛ اساسا سرور ها پتانسیل آن را دارند تا جایگزین مناسب تر، به صرفه تر، و بسیار باکیفیت تری برای آنها باشند، مدنظر داشته باشند. در شرایطی که بسیاری از سیستم های غیر سروری و سیستم های خود جمع آوری و مونتاژ شده موجود، از قطعات غیراصلی و غیرشرکتی، و فاقد انسجام لازم و سازگاری با همدیگر شکل گرفته اند.

اوّل: